Μένουν μέρες σε βραχονησίδες παρακολουθώντας θαλασσοπούλια, στέκονται ακίνητες επί ώρες για να καταγράψουν με τα κιάλια τη μετανάστευση, παρακολουθούν τα υδρόβια πουλιά στους ελληνικούς υγροτόπους και συμμετέχουν σε δράσεις προστασίας για τα σπάνια αρπακτικά πουλιά.

Οι γυναίκες επιστήμονες της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας αγαπούν να βρίσκονται στο πεδίο, σε θέσεις που τα τελευταία χρόνια μοιράζονται σχεδόν στο ήμισυ με τους άνδρες συναδέλφους τους.

«Είτε μελετώντας τη μετανάστευση των πουλιών στα Αντικύθηρα, τα θαλασσοπούλια στις νησίδες του Σαρωνικού Κόλπου, τα υδρόβια πουλιά στις αλυκές της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου ή τοποθετώντας δορυφορικό πομπό σε αιγαιόγλαρους στα Δωδεκάνησα, οι γυναίκες επιστήμονες της Ορνιθολογικής δεν γνωρίζουν σύνορα και προκλήσεις», αναφέρει η συντονίστρια ενημέρωσης της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας Ρούλα Τρίγγου. Όπως διευκρινίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι γυναίκες έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια και πολλές επιλέγουν εργασία πεδίου, ενώ αποτελούν την πλειοψηφία στο επιστημονικό πεδίο με περιβαλλοντικές σπουδές.

Με τα θαλασσοπούλια από το 1997

Ερευνήτρια πεδίου είναι από το 1997 η συνεργάτιδα της ΕΟΕ, ζωολόγος Δανάη Πορτόλου. «Είναι κάτι που πρέπει να θέλεις πολύ να το κάνεις και να το αγαπάς», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Περιγράφοντας τη φύση της δουλειάς της, εξηγεί ότι από τον Μάρτιο έως τον Σεπτέμβριο, κάθε χρόνο, μεταβαίνουν με φουσκωτά σκάφη σε βραχονησίδες του Αιγαίου προκειμένου να εκτιμήσουν με την ομάδα της, τους πληθυσμούς αιγαιόγλαρων σε κάθε αποικία, την αναπαραγωγή σε κάθε νησί, ενώ προχωρούν και σε δακτυλιώσεις πουλιών.

«Είναι μια ομαδική δουλειά, αλλά με πεδίο που πολλές φορές είναι υπό σκληρές συνθήκες αφού μπορεί να δουλεύουμε σε βραχονησίδες όλο το βράδυ και να μένουμε κάποιες μέρες σε ακατοίκητες νησίδες όπου να μην έχουμε καν κάποιον κατάλληλο χώρο να ξαπλώσουμε», τονίζει.

Για τη Δανάη Πορτόλου, όμως, αυτό που έχει σημασία είναι η αγάπη για το αντικείμενο, η ενασχόληση με το οποίο πρέπει να είναι συνεχής, όχι μόνο την περίοδο εργασίας στο πεδίο.

«Παλαιότερα, ίσως οι άνδρες συνάδελφοι να είχαν το μονοπώλιο, αλλά πλέον είναι πολλές οι οποίες και επιλέγουν σπουδές αυτού του είδους, αλλά και είναι διατεθειμένες να εργαστούν έξω ή όπου απαιτείται για επιστημονικούς λόγους».

Μάλιστα, η συμπεριφορά των κατοίκων των νησιών, στις γυναίκες επιστήμονες οι οποίες εργάζονται στις περιοχές τους, είναι γεμάτη από θαυμασμό και εκτίμηση καθώς, σύμφωνα με την κ. Πορτόλου, «βλέπουν και σέβονται τη δουλειά που κάνουμε με πάθος, υπό αντίξοες συνθήκες και βρίσκονται στο πλευρό μας».