Το να ζεις,  αρκετές ώρες σου μέσα στη Βουλή είναι για κάποιους κουραστικό, γι΄άλλους πάθος. Όταν, όμως, υπάρχουν ελάχιστες ώρες, που χαλαρώνεις, είναι πραγματικά μαγεία να νιώθεις διαφορετικές εποχές της σύγχρονης Ελλάδας να ξεδιπλώνονται μπροστά σου, μέσα από τις εκθέσεις, που διοργανώνονται, από τους πίνακες, που αποτυπώνουν ή δίνουν στοιχεία ολόκληρων εποχών. Όπου και να γυρίσεις, όπου και να κοιτάξεις είναι σαν να σε κυκλώνουν διαφορετικές πτυχές της ιστορίας.

Της Άννας Στεργίου

Να βλέπεις δηλαδή τον κόσμο, που είδε ο Θεόφιλος, ο Εγγονόπουλος, ο Σταματελάτος, που απεικονίζεται εδώ λεπτομέρεια από πίνακα του Κεφαλλονίτη δημιουργού, Έλληνες και ξένοι, ονόματα ή ζωγράφοι, που θα μείνουν για πάντα άσημοι. Να ζεις σε μια ζωντανή πινακοθήκη. Να μιλούν τούτες οι όμορφες εικόνες, που άλλοτε είναι θλιβερές και καταθλιπτικές. Είναι αυτός ο πίνακας του Αινεία, που κάθε φορά, που διασχίζεις τον διάδρομο,  σε κερδίζει, θυμίζοντας πως θα έρθει η στιγμή, να σηκώσεις τα βάρη των προγόνων σου, κι ότι κάποτε θα έρθεις κι εσύ στη θέση αυτών.

Να ζεις, μία Ελλάδα μέσα από το χιούμορ ανθρώπων, που ήταν περισσότερο σκιτσογράφοι, παρά ζωγράφοι. Είναι εκείνη η ελιά, που δεσπόζει σε τούτον τον μεγάλο πίνακα, τα ψάρια, στο τραπέζι, τα πορτραίτα και τούτες οι αγρότισσες χωμένες να κάνουν τη γη να καρπίζει. Φόρμες και νόρμες όλα ζυμωμένα με τους ίδιους ψιθύρους, με την αγωνία της ψηφοφορίας, τις σχέσεις των ανθρώπων, την καθαρότητα στο βλέμμα και τις σκοτεινές διαδρομές, τις  στιγμές τις καθημερινές, όμορφες και δύσκολες.

Η μαγεία της Βουλής δεν είναι μόνο τα πολιτικά γεγονότα, οι αντιπαραθέσεις, το παρασκήνιο.  Δεν είναι μόνο νόμοι και τροπολογίες, τα μάτια που μιλούν ή τα σφαλισμένα χείλη, τα γέλια κι οι πίκρες, οι φιλίες κι οι ανταγωνισμοί, οι Πράσινοι κι οι Βένετοι αλλά είναι τούτοι εδώ οι πίνακες,  πρωταγωνιστές και μισοκρυμμένοι, που ομορφαίνουν, τη ζωή μας.

Όπως, τώρα, δα, το ξυλόγλυπτο του Ρήγα, η συλλογή καπνών από τις γυναίκες, η Ακρόπολη, η χιλιοζωγραφισμένη, τα άλογα, που τρέχουν αφηνιασμένα για να κερδίσουν, το πορτραίτο της Καρέζη, η μαγική ομπρέλα, τα αφηρημένα και τα νατουραλιστικά, η προτομή του Περικλή, που μας θυμίζουν τη διαφορά μεταξύ καθημερινού κι αιώνιου. Είναι ο μικρόκοσμός της Βουλής,  που είναι τελικά ολόκληρη η Ελλάδα. Κάθε μέρα.