Όπως επισημαίνει στον ΑγροΤύπο ο πρόεδρος της ΠΟΓΕΔΥ, Νίκος Κακαβάς, «η αδικία δεν δικαιολογεί μια άλλη αδικία. Συμφωνούμε με την κατάργηση των ιστορικών δικαιωμάτων αλλά θα πρέπει να δοθεί μια περίοδος εφαρμογής αυτής της απόφασης».

Και προσθέτει: «Έντονη είναι η συζήτηση στις μέρες μας για τον τρόπο κατανομής των δικαιωμάτων ενίσχυσης των αγροτών κατά την επόμενη προγραμματική περίοδο της ΚΑΠ.

Και αυτό διότι σύντομα πρέπει να ληφθούν γενναίες αποφάσεις όχι μόνο για τον τρόπο κατανομής των δικαιωμάτων ενίσχυσης αλλά και σειράς από άλλα ζητήματα άρρηκτα συνδεδεμένα με την αγροτική πολιτική της χώρας τα επόμενα έτη.

Είναι γεγονός ότι τα αποκαλούμενα ιστορικά δικαιώματα έχουν αντιμετωπιστεί εν πολλοίς μέχρι σήμερα ως «ιερή αγελάδα» την οποία όποτε προσπαθούσε να ακουμπήσει η εκάστοτε πολιτική ηγεσία βρισκόταν αντιμέτωπη με λογικές και πρακτικές που θυμίζουν casus belli.

Και φυσικά ο λόγος δεν είναι άλλος από τα ιδιαίτερα υψηλά ποσά ενίσχυσης που κατοχυρώθηκαν σε συγκεκριμένες κατηγορίες αγροτών και για συγκεκριμένες καλλιέργειες, με τον όποιο τρόπο που υπολογίστηκαν κατά την «ιστορική» περίοδο αναφοράς (2000-2002).

Οι εποχές από τότε άλλαξαν και καλό είναι να υπενθυμιστεί ότι την περίοδο 2006 – 2013 πραγματοποιήθηκαν ουκ ολίγες μεταβιβάσεις ιστορικών δικαιωμάτων. Σε πολλές εξ αυτών,  δικαιώματα ενίσχυσης πολύ υψηλής αξίας μεταβιβάστηκαν και σε «κτηνοτρόφους», οι οποίοι τα ενεργοποίησαν με εκτάσεις βοσκοτόπων, είτε των «αμαρτωλών» είτε των κανονικών.

Επομένως, τόσο η λογική όσο και η ουσία των πάλαι ποτέ «ιστορικών» δικαιωμάτων έχουν πλέον θέση μόνο στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Κάθε συζήτηση για την με οποιοδήποτε τρόπο διατήρησή τους συνιστά κορυφαία αδικία έναντι των νέων αγροτών και επιβεβαιώνει τη ρήση ότι «δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων».

Μια πρώτη προσπάθεια αποκατάστασης της «ιστορικής» αδικίας επιχειρήθηκε όντως την προηγούμενη περίοδο 2014 – 2020 με την πραγματοποίηση σύγκλισης και με «κόφτη» στο 30% των απωλειών της αρχικής ενίσχυσης. Η πραγματικότητα δείχνει ότι το βήμα αυτό ήταν μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν ήταν όμως αρκετό. Υπήρξαν νέοι άνθρωποι που τα δικαιώματα ενίσχυσης που έλαβαν από το εθνικό απόθεμα συνιστούν «ιστορική αδικία». Και σε ένα κράτος όπου αδικείς τους νέους, το αύριο θα είναι δυσοίωνο.

Είναι πλέον κοινή απαίτηση να αποκατασταθεί η αδικία των ιστορικών δικαιωμάτων στο πλαίσιο μιας στοχευμένης εθνικής αγροτικής πολιτικής όπου θα αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονέκτημα και την ποιοτική υπεροχή των εγχώριων προϊόντων. Προϊόντων που δε συμβάλλουν μόνο στη μεγιστοποίηση της επάρκειας τροφίμων της χώρας αλλά μπορούν να έχουν εξαγωγικό χαρακτήρα διαμορφώνοντας θετικό εμπορικό ισοζύγιο.

Προϋπόθεση αποτελεί όχι μόνο η εξασφάλιση κοινοτικών ενισχύσεων αλλά και η ορθολογική κατεύθυνσή τους για την ουσιαστική στήριξη της ελληνικής αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, όχι με όρους διαχειριστικούς (απορρόφηση κονδυλίων) αλλά με όρους ουσιαστικούς (αξιοποίηση κονδυλίων).

Στο πλαίσιο αυτό, η ΠΟΓΕΔΥ στηρίζει κάθε προσπάθεια της πολιτικής  για την ουσιαστική στήριξη της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας και ειδικά για την αποκατάσταση της «ιστορικής» αδικίας απέναντι σε χιλιάδες νέους γεωργούς, τους οποίους το ελληνικό κράτος οφείλει να στηρίξει και μέσα από την κατανομή αξιοπρεπών και δίκαιων ποσών ενίσχυσης».

ΠΗΓΗ: Agrotypos.gr