Παλαιό Φάληρο γιοτ

Η ταινία «Γαλάζια λίμνη» το 1980 ήταν η αφορμή για ν΄ ανοίξει μια ρομαντική συζήτηση, για ένα νησί μακριά από την αλλοτρίωση του πολιτισμού, φέρνοντας εικόνες από εξωτικούς παράδεισους, με το όνειρο των Πρωτόπλαστων. Αρκετά χρόνια πριν ο Αριστοτέλης Ωνάσης, όταν προσπάθησε ν΄ αποκτήσει το νησί Τριζόνια έφερε σεισμό στο πολιτικό σύστημα. 

Τελικά, κατάφερε να αγοράσει τον Σκορπιό, κοντά στη Λευκάδα, με τίμημα 3 εκατομμυρίων δραχμών κι ένα γειτονικό νησί. Οι γνώμες διίστανται για το αν η αγοραπωλησία έγινε το 1955 ή το 1963 από τους αδερφούς Μαυροειδή. Η Σπετσοπούλα έγινε κτήμα του ανταγωνιστή του, Σταύρου Νιάρχου, το 1965, έναντι 150.000 δολαρίων ΗΠΑ δρομολογώντας αλλαγές και στις Σπέτσες, οι οποίες μέχρι σήμερα παραμένουν το επίκεντρο της επιχειρηματικής ελίτ.   

 Τον Απρίλιο του 2013 εικάζεται πως το τίμημα ήταν κοντά στα 120 εκατομμύρια δολάρια προς την Αθήνα Ωνάση, για ν΄ αγοράσει το νησί ο νέος του Ρώσος ιδιοκτήτης Ριμπολόβλεφ. Σήμερα η τάση «έλα να πάμε στο νησί, η μάνα σου εγώ κι εσύ», δεν παίζει. 

Το νέο μοντέλο ανάπτυξης είναι «έλα να αγοράσουμε ένα νησάκι δικό μας» και για να βγάζουμε και κάνα έξοδο καλού κακού, ας έχουμε κατά νου και το AIRBNB. Τύπου καλή είναι η γαλάζια λίμνη, να την απολαύσουμε, αλλά ας κουβαλήσουμε κι άλλες οικογένειες τον υπόλοιπο καιρό, γιατί τα έξοδα του παγκόσμιου ΕΝΦΙΑ, ηλεκτρικού φωτός, νερού, τηλεφώνου, δεν βγαίνουν. 

Η Ελλάδα με τις χιλιάδες βραχονησίδες δεν έχει δημιουργήσει αυτού του είδους την ανάπτυξη, παρότι υπάρχουν ελληνικά ιδιωτικά νησιά, που σήμερα είναι στο χάρτη της αγοροπωλησίας ακινήτων. Η έλλειψη κτηματολογίου ήταν μία από τις βασικές ταλαιπωρίες για οποιονδήποτε επενδυτή, ενώ ανασταλτικός παράγοντας ήταν πάντα η άμυνα της χώρας, αφού κάθε νησάκι είναι δυνάμει στρατιωτική ζώνη. Επιπλέον, υπήρχαν πολλές αντιρρήσεις κι επιφυλάξεις για το αν θέλει η χώρα τέτοιου είδους ανάπτυξη, η οποία προτάσσει το ανθρωπογενές περιβάλλον αλλά δεν αφήνει καθόλου χώρο για πουλιά και ζώα και γιγαντώνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και πληβείων. 

Εικάζεται πως το μεγαλύτερο νησί, που είναι σήμερα προς πώληση στην Ελλάδα η νήσος Δόλιχος, η οποία βρίσκεται στο σύμπλεγμα των Εχινάδων, στα Ιόνια νησιά. Η τιμή του θεωρείται σχετικά τσουχτερή, κοντά  στα  44,6 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ αλλά είναι 1.335 στρέμματα κι έχει 4.000 ελαιόδεντρα. Εκτός Ευρώπης, ο αγοραστής με 2-3 εκατομμύρια δολάρια μπορεί ν΄ αγοράσει ένα μικρό και καλοφτιαγμένο νησί, με υποδομές. Η νήσος Πάτροκλος, η νήσος Βούβαλος στον Αμβρακικό,  το νησί Στρογγυλό, το Σπαλαθρονήσι στη Χαλκιδική, η βραχονησίδα Τραγονήσι, τα νησιά Άι – Γιάννης κι Άγιος Θωμάς, όπως και η ιδιωτική νήσος Δόλιχος φιγουράρουν σε γνωστή ιστοσελίδα, ξένης εταιρίας, που ασχολείται με αγοροπωλησίες και ενοικιάσεις νησιών, με έδρα τον Καναδά. Δεν είναι η μόνη εταιρία εξάλλου, που ασχολείται με αγοραπωλησίες νησιών. Και μη νομίζετε ότι μόνοι οι Έλληνες, πωλούν νησιά αλλά κι οι Τούρκοι γείτονές μας κι οι Ιταλοί… 

Οι τιμές ποικίλλουν για να βρει κάποιος στον παγκόσμιο χάρτη ένα νησάκι της αρεσκείας του ποικίλουν. Ας πούμε για το ελληνικό Σπαλαθρονήσι, που δεν είναι αναπτυγμένο η τιμή του ανέρχεται στα 11,155,734 δολάρια ΗΠΑ. Υπάρχουν νησιά, που είναι βιότοποι, οπότε ο ενοικιαστής ή ο αγοραστής οφείλει να συνυπάρχει με πουλιά και άγρια ζώα και να τηρεί τους όρους δόμησης ενώ χαμηλότερη τιμή, κατά κανόνα, έχουν αυτά, που δεν είναι αναπτυγμένα ή έχουν μακρύ χρόνο ενοικίασης αντί αγοράς.  

Το ύψος των τιμών ποικίλλει από περιοχή σε περιοχή κι ανάλογα με την ομορφιά, την προσβασιμότητα, τις υποδομές. Αν δηλαδή έχει δυνατότητα ελλιμενισμού, ελικοδρόμιο, αν είναι κοντά σε κατοικημένη περιοχή, αν έχει σύνδεση με δίκτυα ηλεκτροδότησης, ύδρευσης ή αυτονομία ψύξης –θέρμανσης κ.ά. Από τα πιο σημαντικά κριτήρια όμως είναι η θέα κι οι ωραίες παραλίες, με εντυπωσιακούς υφάλους, καθώς κι οι δυνατότητες για δόμηση. Οι τιμές ενός νησιού αρχίζουν από περίπου 350.000 δολάρια ΗΠΑ, περίπου δηλαδή 314.000 ευρώ ενώ ταβάνι προς τα πάνω δεν υπάρχει. 

Μεγάλη ζήτηση έχουν νησιά και σε λίμνες, στον ωκεανό, ενώ οι τροπικοί παράδεισοι των νησιών της Καραΐβικής, των Φίτζι και της Δημοκρατίας των Μαλδίβων είναι ελκυστικές στην αγορά ακινήτων. Οι ξένοι αγοραστές, όταν αγοράζουν ένα νησί, προτιμούν κατά κύριο λόγο να έχει κάποιες υποδομές. Κτηριακές εγκαταστάσεις, που η κουζίνα είναι μεγάλη και ενιαία με το σαλόνι, ψιλοτάβανα κτήρια, που είναι ντυμένα με γυαλί, για να έχουν την αίσθηση οι επισκέπτες ότι  ο εξωτερικός χώρος, συναντά τον εσωτερικό, πολλά και μεγάλα υπνοδωμάτια. Το όνειρο των πρωτόπλαστων μπορεί να είναι κι… ενοικιαζόμενο. Αλλά για τους περισσότερους Έλληνες, που μέσα στην κρίση, έχουν ταλαιπωρηθεί κι είναι ζητούμενο ακόμη κι οι λιγοστές μέρες διακοπών, όλα αυτά φαντάζουν, όνειρα θερινής νυκτός κι αποκλειστικά για Ωνάσηδες…

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on email

ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων.

 

Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών.