Κινητοποιήσεις Αγροτών επί ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη (5)

Το περασμένο Σαββατοκύριακο  κτηνοτρόφος σε μία ομάδα παραγωγών αναρωτήθηκε γιατί δεν οργανώνονται οι παραγωγοί. Γιατί τους πιέζουν για τις τιμές, γιατί δεν υπάρχει καλή εκπροσώπηση. Ποιο είναι όμως το θέμα; Δεν είναι καλοί οι αγροτοσυνδικαλιστές των κτηνοτρόφων; Κοιτάζουν την πάρτη τους; Κοιτάζουν τα κόμματα, από τα οποία προέρχονται; Όταν έρθει η στιγμή αντί να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα των παραγωγών , εκπροσωπούν τα δικά τους; Έχουν πολιτικές φιλοδοξίες και βλέψεις;

Της Άννας Στεργίου

*Επειδή ένας συνεταιρισμός δεν λειτούργησε σωστά, ή 5 ή 10 φταίνε οι συνεταιρισμοί; Είναι σα να λέμε ότι φταίει το σπίτι αντί για τον μάστορα.  Οι αγρότες οφείλουν να ασχοληθούν και με τους συνεταιρισμούς και με τις Ομάδες Παραγωγών. Αν θέλουν να παίρνουν τιμές για τα προϊόντα τους, οφείλουν να οργανωθούν και να φτιάξουν μία κι ενιαία συνδικαλιστική οργάνωση. Είναι μονόδρομος, για ν΄ αλλάξουν τα πράγματα, όσο κι αν μερικοί το θεωρούν παρωχυμένο.

Ο ελληνικός τουρισμός δεν πήγε καλά γιατί έτυχε. Πήγε καλά γιατί υπήρχε ένα οργανωμένο σχέδιο, από την ηγεσία των συνδικαλιστών ξενοδόχων, που βασίστηκε σε μετρήσιμα στοιχεία, με ένα οργανωμένο ινστιτούτο και γιατί η πλειοψηφία των ανθρώπων του τουρισμού, υπηρέτησαν το ίδιο σχέδιο. Δεν έκαναν ο καθένας του κεφαλιού του. Δεν βαρούσαν τουφεκιές στον αέρα. Αλλά τους ακολουθούσαν κι οι υπόλοιποι. Χωρίς πολλά λόγια.  Ζητούσαν όλοι τα ίδια πράγματα. 

*Οι αγροτοσυνδικαλιστές είναι άνθρωποι. Κι ο αγρότης, λόγω και της οικονομικής κατάστασης είναι σε σύγχυση. Ξέρει πως θέλει περισσότερα χρήματα, γιατί δεν του φτάνουν, αλλά δεν ξέρει πως μπορεί να αλλάξει αυτό.

*Όμως, σε μία διαπραγμάτευση, δεν μπορείς να τα πάρεις όλα. Υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα. Ο ένας θέλει 50% αγροτικό εισόδημα, ο άλλος θέλει 35% ή απλά γη για να είναι αγρότης;

*Οι κτηνοτρόφοι εκπροσώπηση έχουν. Και τηρουμένων των αναλογιών και διαβασμένοι είναι οι συνδικαλιστές τους και ορεξάτοι. Όμως, σκασμένοι είναι μόνιμα, γιατί κάποιος θα βρεθεί να τους πει ότι κάτι δεν έκαναν καλά. Πολύ τρέξιμο, πολλή δουλειά για το τίποτα. Όσες γυναίκες συνδικαλιστών γνωρίζω λένε το ίδιο πράγμα “τι θέλει κι ανακατεύεται ο άντρας μου; για να τρέχει πάνω κάτω και να τον πρήζουν;”

Πια ο αγροτοσυνδικαλισμός δεν έχει λεφτά. Έχει μόνο μεράκι. Κι αυτό είναι λάθος. Γιατί αν δεν έχεις λεφτά να κινηθείς, τότε συνδικαλισμό μπορεί να κάνει μόνον εκείνος, που έχει χρήμα.

*Ορισμένοι φαγώνονται να γίνουν αγροτοσυνδικαλιστές ενώ δεν έχουν τα προσόντα. Και κυρίως δεν έχουν τις γνώσεις, όταν πει ο υπουργός ή τα στελέχη του υπουργείου κάτι  να αντικρούσουν το επιχείρημα. Δεν είναι όλοι διαβασμένοι. Και μερικοί δεν θέλουν να μπουν και στον κόπο αλλά έτσι δουλειά δεν γίνεται.

*Με γιούργια είναι πολύ εύκολο ένας αγροτοσυνδικαλιστής τη μία μέρα να δοξάζεται και την άλλη μέρα οτιδήποτε γίνει να του επιρρίπτουν την ευθύνη, πως δεν διαπραγματεύτηκε σωστά. Δυστυχώς, μοιάζει να το έχουμε στη φύση μας ως λαός τη μία μέρα να τον δοξάζουμε τον άλλον και την άλλη μέρα να τον κρεμάμε. Κι όπως γίνεται με τους υπουργούς έτσι και με τους συνδικαλιστές.Άμα κάποιος χαϊδεύει αυτιά, είναι καλός.

*Έχω δει πολλούς αξιόλογους αγροτοσυνδικαλιστές να είναι έτοιμοι να τα παρατήσουν, γιατί ο κάθε πικραμένος τους πλησιάζει για να τους λέει πράγματα, που δεν στέκουν στη λογική. Να τους βγαίνουν μπροστά άνθρωποι, που δεν έχουν ιδέα, αλλά επειδή φωνάζουν ή τάζουν απίθανα πράγματα, να τους ακούν οι αγρότες.

*Και κάποιοι ναι, είναι φερέφωνα των κομμάτων είτε ανοιχτά είτε καλυμμένα. Αλλά τους περισσότερους απ΄ αυτούς τους ξέρουν οι αγρότες. Και μερικούς γι΄αυτό τους ψηφίζουν. Όμως, άλλο είναι το κόμμα και άλλο ο κομματάρχης συνδικαλιστής. Κι άλλο ο συνδικαλιστής, που έχει διαλέξει να είναι περισσότερο συνδικαλιστής από κομματικό στέλεχος.

Το διεκδικητικό πλαίσιο 

Για να προχωρήσει ο αγροτικός χώρος χρειάζεται πρώτα απ΄όλα οι αγρότες να ξέρουν τι διεκδικούν. Το υπουργείο Γεωργίας δεν έχει κάνει  εδώ και χρόνια, καμία σοβαρή κουβέντα, για το πως θα αναπτυχθούν τα προϊόντα, με νέα σύγχρονα εργαλεία. Κλάδο, κλάδο.

Πόσα χρόνια έχουν περάσει από το νόμο Σκανδαλίδη και δεν έγινε ένα βήμα, για να ιδρυθεί μία νέα ΓΕΣΑΣΕ; Πόσοι ήθελαν την καρέκλα του προέδρου; Στο τέλος ο αγροτικός χώρος, μετά από άπειρες προσπάθειες έμεινε ακέφαλος κι είναι μέχρι σήμερα. Η ευθύνη δεν ανήκει μόνο στους αγροτοσυνδικαλιστές. Ανήκει και στους αγρότες, που αντί να στενοχωρηθούν, που κατέρρευσε η ΠΑΣΕΓΕΣ ή η ΓΕΣΑΣΕ, αντί να προσπαθήσουν οι ίδιοι να βελτιωθούν τα κακώς κείμενα, κάποιοι χάρηκαν κιόλας. Και είδαμε να έχουμε δυο ΠΑΣΕΓΕΣ και καμία ΓΕΣΑΣΕ.

Ποιος βγήκε κερδισμένος από τις δυο ΠΑΣΕΓΕΣ; Ο κανένας.  Ούτε οι μεν ούτε οι δε. Σε όλες τις χώρες του κόσμου, κάτι, που υπάρχει κι είναι εργαλείο το βελτιώνουμε. Δεν το πετάμε στον Καιάδα.

Κι όσο οι αγρότες δεν είναι ενωμένοι, όσο θέλουν δυο διεπαγγελματικές, δυο συνεταιριστικές, δυο ό, τι να’ ναι το υπουργείο δεν θα έχει συνομιλητή, η Βουλή δεν θα έχει συνομιλητή και θα έχει την ίδια δύναμη ο εκλεγμένος συνδικαλιστής με τα γκρουπόσκολα. Θα έχει την ίδια δύναμη, αυτός που τον θέλουν 100, 1.000, 100.000 αγρότες, με αυτόν, που τον θέλει η οικογένειά του.

Τα προβλήματα του αγροτικού χώρου είναι πρωτίστως νομικά.

Εκπαίδευση – συνεταιριστική και συνδικαλιστική

Δυστυχώς, στα τόσα χρόνια, που είμαι στον αγροτικό χώρο, τελευταίο έρχεται το θέμα της εκπαίδευσης ενώ θα έπρεπε να είναι το πρώτο στις διεκδικήσεις των αγροτών. Χωρίς εκπαίδευση, δεν γνωρίζει ο αγρότης, από κόστος παραγωγής, δεν ξέρει πως να το μειώσει. Χωρίς μάρκετινγκ δεν ξέρει πως να προωθήσει το προϊόν του. Χωρίς γνώση, δεν μπορεί να βελτιώσει την καλλιέργειά του και να παίξει το χαρτί της ποιότητας. Χωρίς γνώση πηγαίνει ο καθένας αγοράζει ένα τρακτέρ και κάνει χρόνια να το ξεπληρώσει, χωρίς να βγάζει καν τα λεφτά του, όταν τα στρέμματα είναι λίγα.  Ελάχιστοι αγρότες ασχολούνται ξέροντας εκ των προτέρων, πόσα ζώα πρέπει να έχουν για να είναι βιώσιμη η εκτροφή. Δεν θα  πω ότι είναι όλοι έτσι.  Υπάρχουν αγρότες οι οποίοι έχουν γνώση όλων αυτών των πραγμάτων.

Ο Αγροτικός Χώρος δεν είναι ενιαίος, γιατί δεν έχουν όλοι οι αγρότες ίδιο εισόδημα.

Έρχονται νέες ψηφιακές τεχνολογίες, αλλαγές επαναστατικές για τον αγροτικό χώρο κι η συζήτηση περιστρέφεται δυστυχώς γύρω από τα ίδια θέματα, που ήταν και παλιά, γιατί δεν έχουν λυθεί.  Είμαστε στο ίδιο σημείο να λέμε πόσο θα είναι οι επιδοτήσεις, πόσα θα πάρει η Ελλάδα, πόσα θα πάρει το χωριό.

Το ερώτημα όμως είναι αλλού. Βρήκαμε νέες αγορές για το ροδάκινο; Ζήτησαν οι κτηνοτρόφοι γνώσεις για νέα τυροκομικά προϊόντα σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια; Φτάνουν τα οικονομικά κίνητρα για να μπει  κάποιος σε συνεταιρισμούς, όταν για ψύλλου πήδημα ή για αμαρτίες άλλων, βρίσκεται κατηγορούμενο όλο το ΔΣ;

Έγιναν τόσοι νόμοι και μόλις το 20% των κτηνοτρόφων έχει αδειοδοτημένες εγκαταστάσεις. Πέρασε ο νόμος Σταθάκη για τις ενεργειακές κοινότητες, που θα μείωνε κατά πολύ το κόστος και στις μικρές και στις μεγάλες κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις κι ελάχιστοι τον εκμεταλλεύτηκαν, ενώ με το καλημέρα θα σήμαινε μείωση του κόστους παραγωγής κατά 30%.

Πέρασαν διαφορετικές μονοκομματικές κυβερνήσεις, δικομματικές, τρικομματικές και δυστυχώς, για να προχωρήσει κάποιος μπροστά οφείλει πρώτα να κάνει την αυτοκριτική του. Κι αυτό μέχρι στιγμής, απ’ όσους τουλάχιστον θα έπρεπε – γιατί δεν θα βάλουμε τους πάντες στο ίδιο τσουβάλι – δεν το είδαμε.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on email

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων.

 

Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών.