Κάπου στο Δυτικό Πήλιο, ανάμεσα στη λίμνη Κάρλα και τα βουνά, που αγκαλιάζουν το μαρτυρικό χωριό της Ανω Κερασιάς, πριν από περίπου 30 χρόνια ξεκίνησε το ταξίδι της οικογένειας του Δημήτρη Κων. Βασδέκη στον κόσμο της αμπελοκαλλιέργειας, της οινοποίησης και της βιολογικής καλλιέργειας.

Κάθε είδος οπωροφόρου δένδρου προσαρμόστηκε στο μοναδικό μεσοκλίμα της περιοχής.

Το κτήμα της οικογένειας βρίσκεται σκαρφαλωμένο σε μια περίοπτη θέση, στην κορυφή ενός μικρού λόφου στα 360 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Οι αμπελώνες ξεχύνονται στις πλαγιές του από άκρη σε άκρη.

Η υπερυψωμένη θέση του έχει ένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα καθώς δίνει την ευκαιρία σε κάθε καλλιέργεια να βρει το ιδανικό της «σπίτι» όπου μπορεί να ανθίσει και να παράγει κάθε είδους καρπούς.

Έτσι στις ανατολικές και νότιες πλαγιές απλώνονται οι σειρές των αμπελιών, ενώ στις βόρειες απότομες πλαγιές οι κερασιές δημιουργούν ένα πυκνό δάσος. Στην κορυφή της περιοχής, παρέα με το πρώτο κομμάτι του αμπελώνα που φυτεύτηκε το 1992 βρίσκει κανείς τις μηλιές και τις φιρικιές και στο τέλος των σειρών του αμπελιού, μικρές, βυσσινιές.

Εκεί μεγάλωσε ο Δημήτρης και σήμερα σχεδιάζει να φτιάξει ένα πρότυπο οινοποιείο μηδενικών ρύπων.

Τελειώνοντας το σχολείο πρώτευσε στις εισαγωγικές εξετάσεις για τη Γεωπονική Σχολή του τμήματος Φυτικής Παραγωγής και Αγροτικού Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας που και έκανε τη προπτυχιακή του διατριβή πάνω στο σταφύλι αξιοποιώντας δεδομένα που προήλθαν από τον αμπελώνα του και αφορούσαν στη γηγενή ποικιλία της περιοχής, του Αρετινού, όπως το αποκαλούσε ο παππούς του.

Στη συνέχεια εξειδικεύτηκε στο κρασί κάνοντας το μεταπτυχιακό του στην ειδικότητα της οινολογίας και αμπελουργίας του τμήματος Γεωπονίας του Α.Π.Θ. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, στο πλαίσιο της μεταπτυχιακής μου διατριβής, ασχολήθηκε με την οινοποίηση ερυθρών οίνων που προέρχονταν από γηγενείς και διεθνείς ποικιλίες που βρίσκονται στον αμπελώνα και διασώζονται χάρη σε εντατικές προσπάθειες.

Την ίδια στιγμή συνεχίζει την οινική του εκπαίδευση καθώς πρόσφατα απέκτησε τη πιστοποίηση που αφορά στο κρασί από τον πιστοποιημένο βρετανικό οργανισμό του WSET και συγκεκριμένα το Level 3 Awardin Wines.

«Στις πρώτες μου φωτογραφίες είμαι ανάμεσα στα μόλις φυτεμένα στο φρεσκοοργωμένο χώμα κληματάκια και κάθε πτυχή της παιδικής μου ηλικίας είναι συνδεδεμένη με το αμπέλι και το κτήμα. Η πιο χαρακτηριστική ίσως ανάμνηση που έχω είναι να μην μπορώ να κρατήσω το μολύβι τις πρώτες μέρες του σχολείου γιατί είχα κοπεί στον τρύγο και τα δάχτυλά μου ήταν δεμένα», θυμάται.

Σήμερα, ο αμπελώνας έχει έκταση 25 στρεμμάτων και αποτελείται κυρίως από ελληνικές ποικιλίες που συνδυάζονται με τις καλύτερες διεθνείς, με τον νεαρό οινολόγο να νιώθει ιδιαίτερα περήφανος για το γεγονός ότι διασώζονται και πολλές ντόπιες, καθώς έγινε μεγάλη προσπάθεια διατήρησης και διαιώνισης ποικιλιών που πρωτοφύτεψε ο παππούς του πριν από περίπου 80 χρόνια.

Με τέτοιες καταβολές φυσικό και επόμενο ήταν μεγαλώνοντας ο Δημήτρης, 34 χρόνων σήμερα, να ακολουθήσει τον δρόμο που χαράκτηκε πριν ακόμη από αυτόν, για εκείνον.

Οινοποιείο ενεργειακά αυτόνομο

Φτάνοντας στο σήμερα και κοιτώντας το αύριο ο νεαρός Δημήτρης βλέπει με αισιοδοξία τις προοπτικές που ανοίγονται μπροστά.

«Ο αμπελώνας μας των 25 στρεμμάτων μπορεί να δώσει ζωή σε ένα μικρό οινοποιείο το οποίο θα παράγει κρασί με πολύ υψηλά στάνταρ ποιότητας προσανατολισμένα στην ανάδειξη της τοπικής φυσιογνωμίας της περιοχής. Ο όρος αυτός που χρησιμοποιείται ευρέως στον αμπελοινικό κόσμο και κάνοντας μια προσπάθεια μετάφρασης στα ελληνικά παραλληλίζεται με τον όρο της εντοπιότητας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι στόχος μας είναι η παραγωγή κρασιών τα οποία θα έχουν μοναδικά γευστικά και αρωματικά χαρακτηριστικά και θα προέρχονται τόσο από το μοναδικό αυτό περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται οι αμπελώνες μας, όσο και από τον προσωπικό μας χαρακτήρα ως αμπελουργοί και οινοποιοί», τονίζει ο ίδιος.

«Το οινοποιείο θα βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τη φύση και θα είναι ενεργειακά αυτόνομο καθώς η ενέργεια θα προέρχεται αποκλειστικά από ανανεώσιμες πηγές ενώ θα εκμεταλλεύεται και τη φυσική διαρρύθμιση του χώρου ο οποίος είναι ανισόπεδος. Έτσι θα γίνεται χρήση της βαρύτητας για τη μετακίνηση των υγρών χωρίς να ταράσσεται ο ευαίσθητος μούστος από τη χρήση μηχανημάτων. Επίσης μονόδρομο αποτελεί η χρήση και ανάπτυξη γηγενών ζυμών που αναπτύσσονται φυσικά πάνω στα σταφύλια ενώ τα κρασιά θα είναι ελάχιστης παρέμβασης και δεν θα γίνεται καμία χρήση διαυγαστικής ουσίας και φίλτρου. Ήδη η παραγωγή πειραματικών κρασιών μας δίνει πολύ καλά αποτελέσματα και μας βοηθά να είμαστε σε ετοιμότητα. Έτσι όταν υλοποιηθεί το έργο θα είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε τα προϊόντα μας με κάθε ενδιαφερόμενο. Έτσι θα μπορέσουμε να μιλάμε για ένα οινοποιείο μηδενικών ρύπων», εξηγεί.

Και εμφιαλωτήριο στα σκαριά

Για να ολοκληρωθεί το έργο θα χρειαστεί και η κατασκευή ενός εμφιαλωτηρίου, ώστε το προϊόν να συσκευάζεται. Σχεδιάζεται να κατασκευαστεί εντός του χωριού της Κερασιάς καθώς κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν χιονίζει, αποκόπτεται η πρόσβαση στο κτήμα με κίνδυνο την απώλεια τις πρόσβασης στο οινοποιείο. Ακόμη, ένα εμφιαλωτήριο εντός του οικισμού θα βοηθήσει και στην ανάπτυξη του αγροτουριστικού τομέα καθώς θα είναι πολύ πιο εύκολο για τον κάθε ενδιαφερόμενο να περάσει, να γνωρίσει να δοκιμάσει τα κρασιά και, ίσως, καλώς εχόντων των πραγμάτων, να δοκιμάσει τα κρασιά σε συνδυασμό με παραδοσιακές γεύσεις από το μικρό εστιατόριο που ο Δημήτρης σχεδιάζει να λειτουργήσει σε παράλληλο χώρο.

Προστιθέμενη αξία στον τουρισμό

«Αγναντεύοντας τον ήλιο να βυθίζεται στη λίμνη Κάρλα ο επισκέπτης θα έχει τη ευκαιρία μια ολοκληρωμένης εμπειρίας που θα δίνει όλο το φάσμα της δυναμικής των κρασιών μας. Ακόμη η επίσκεψη στο χώρο αυτό αλλά στο κτήμα θα μπορέσει να συνδυαστεί με πολλές άλλες δραστηριότητες καθώς η γύρω περιοχή κρύβει έναν ανεκμετάλλευτο πλούτο που μπορεί να εγγυηθεί πολλές συγκινήσεις στον επισκέπτη. Έτσι θα μπορέσει, πέρα από το κρασί, ο επισκέπτης να γνωρίσει τη πλούσια ιστορία της Κερασιάς επισκεπτόμενος του μουσείο του Κέντρου Ιστορίας και Πολιτισμού Κερασιάς (Κ.Ι.ΠΟ.ΚΕ), καθώς επίσης το «Μουσείο Ορχιδέας» και το «Μουσείο Λεφούση», να περπατήσει στο τοξωτό γεφύρι του χωριού που βρίσκεται όρθιο από το 1880, να συγκινηθεί επισκεπτόμενος το χωριό της Άνω Κερασιάς όπου ο χρόνος βρίσκεται σταματημένος από το Απρίλιο του 1944 όταν και κάηκε από το ναζιστικά στρατεύματα κατοχής, να επισκεφτεί τον υδροβιότοπο της λίμνης Κάρλας, να περπατήσει με μονοπάτια και αν είναι και καλοκαίρι να επισκεφτεί τις παραλίες του Κεραμιδίου και του Βενέτου», προσθέτει ο ίδιος.

«Να πιστέψουν στους νέους ανθρώπους»

Για τον Δημήτρη κάθε μπουκάλι κρασί είναι ένας πολιτισμός σφραγισμένος οίνος σε 750ml ιστορίας.

Τα λόγια του όμως όταν μιλάει για την προσπάθειά του κρύβουν ένα παράπονο. Έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός ότι προκειμένου να υλοποιηθούν αυτά τα σχέδια ο δρόμος είναι ανηφορικός για την αναζήτηση χρηματοδοτικών εργαλείων. Οι πόρτες δεν ανοίγουν εύκολα.

«Θέλω να μπορέσω να πω και τη δική μας ιστορία σε όσους περισσότερους ανθρώπους γίνεται. Να μοιραστώ το πάθος, το μεράκι, την αγάπη για το προϊόν αυτό που λέγεται κρασί. Οι ιδέες υπάρχουν και ελπίζω σύντομα να αρχίσουν να παίρνουν σάρκα και οστά καθώς, δυστυχώς, βρισκόμαστε πανελλαδικώς σε μια δύσκολη συγκυρία και η εξασφάλιση των απαραίτητων μέσων υλοποίησης είναι αρκετά δυσχερής. Πολλές φορές διαπιστώνω πως δεν υπάρχει η πίστη στους νέους ανθρώπους που φέρνουν νέες ιδέες. Ευτυχώς η θέλησή μας πάντα βρίσκει τρόπους να υπερπηδά κάθε εμπόδιο ,γιατί απλώς πιστεύουμε σε αυτό που κάνουμε, πιστεύουμε στα χέρια μας και πιστεύουμε πως το αύριο θα είναι καλύτερο», καταλήγει.